«Eskola-kirolak gizarte gisa galtzen ari garen balioak ematen ditu»

Gaur Aimar Pérez Sáez hobeto ezagutzeko aukera dugu, Barakaldokoa da (Bizkaia). 20 urte baino gehiago daramatza Patin Hockeyan, beti Gurutzeta Klubean, Espainiako hiru Txapelketatan parte hartu du eta sei aldiz deitu dute Euskal Selekzioarekin.

MSK Hockey Mungia K.E: Kontaiguzu pixka bat, nola hasi zinen Patin Hockeyan?

Aimar Pérez Sáez; Gurutzeta ikastetxean hasi nintzen 8 urte nituela. Eskolaz kanpoko jarduera zen, probatzen uzten ziguten, baita materialaren zati handi bat ere. Garai hartan beste kirol bat egiten nuen, eta gurasoek ez zidaten beste kirol batean izena eman nahi, baina patin batzuetara igo nintzenetik jakin nuen egin nahi nuen kirola zela. Pixka bat tematu nintzaien eta hemen gaude.

MSK; Nork zaletu zintuen Patin Hockeyan?

APS; Mikel Lainez (egungo entrenatzailea Getxo Irristan klubean) izan zen.

MSK; Jokalari gisa hasi zintzen baina proba zenuen atezain bezala?

APS; Ez, ez nuen inoiz jakin-minik izan. Beti gustatu izan zait golak sartzea eta atezaiei pixka bat eguna “samurtzen” saiatzea baita… jajaja.

MSK; “Ahuleziaren” bat duzu jolasean eroso sentitzen zaren kideren batekin?

APS; Iker Ezkurrari erreparatzen nion, nire taldekidea izanik beti ibiltzen ginen burrukatzen ea zein lantzen zituen hobeto ariketak eta, azkenean, nire bazkiderik onena bihurtu zen pistan; bere falta asko nabaritu nuen uztea erabaki zuenean.

MSK; Eta aurkariren bat, “zure otoitzen artean” zeneukana?

APS; …jajajajajaja, asko dira, baina Diegorekin, Urdaneta K.E.ko atezainarekin, nuen lehiarekin geratzen naiz, asko kostatzen baitzitzaidan hari golak egitea.

MSK; Jokalaria, oinarriko entrenatzailea, hautatzailea, nola uztartzen zenuen?

APS; Ia denbora libre guztia hockeyan inbertituz. Azkenean, hainbeste maite duzunean zerbait, denbora ateratzen duzu horretarako.

MSK; Zure erabakia izan zen prestatzen joatea edo gertuko norbaiten aholkularitza gisa eduki zenuen?

APS; Nire belaunaldikoak zaharrenak ginen Klubean, orduan entrenatzaile hasi nintzen laster, 16 urterekin. Hainbeste gustatu zitzaidan, non hockey gehiago ikusten hasi nintzen, gaztetxoek hobera egin zezaten zer ariketa egin pentsatzea, baita jokalari gisa beste pista batzuetara bidaiatzen duenean ere. Iñaki Rodriguezek, une hartan nire entrenatzailea zenak, babes handia ematen zidan, eta Euskadiko Federazioko nire aldiak ere lagundu zizkidaten prestatzen baita.

MSK; … 2019-2020 denboraldia amaitu eta jokatzeari utzi eta Gurutzetako lehen taldeko entrenatzaile izatea erabaki zenuen?

APS; Klubak bazekien denboraldi hori hasi aurretik nire azken urtea izango zela jokalari gisa. Arrazoi pertsonalengatik, gure entrenatzaileak txapelketaren erdian alde egin zuen, eta Susana Etxeandia entrenatzaile berria etorri zen, baina denboraldia amaitu arte baino ez zuen konpromisoa hartuko. Klubak entrenatzaile bat eta gauzak egiteko modua aldatzea behar zuen, Javier Gamarrorekin (Klubeko lehendakariordea) hitz egiten nuen eta nik planteatuko ez nukeen zerbait ez bazen ere, lehen taldeari aulkitik laguntzeko prest sentitzen nintzela jakinarazi nion, klubak onetsi egiten zuen eta eskerrak eman diezazkioket konfiantzagaitik.

MSK; Zer deritzozu eskola-kirolari buruz? Zure ustez, transmititzen diren balioak beharrezkoak dira egungo gizartean?

APS; Uste dut funtsezkoa dela haurren garapen onerako, balioak indartzen dizkielako, beren buruarengan konfiantza irabazten dutelako, osasungarria delako, eta hori guztia ondo pasatzen duten bitartean. Uste dut balio horietako batzuk galtzen ari direla gizartean, eta eskola-kirolak balio horietako batzuk ematen dituela, hala nola sakrifizioa, laguntasuna, errespetua, enpatia, etab.

MSK; Arbitro izango zinela uste zenuen? Nola, eta hala izatea erabakitzen duzu?

APS; Urte batzuk lehenago ere aritu nintzen arbitratzen, klubaren oinarriarekin batera jokatzen eta entrenatzen, eskola-kirolean urtebetez, eta, beraz, banekien zer ekarriko zuen; jokatzeari uztea erabaki nuenean, ikusten nuen arbitroen kopurua ez zela oso handia, Javik (Gamarro) urtero urbiltzen da jokalari nagusiengana arbitroa izateko aukerarekin ze bi federazioetatik (Bizkaikoa eta Euskal Herrikoa) eskatzen digute laguntza klubeko arduradunei eta patin hockeyari lotuta jarraitzeko veste modu bat zela ulertzen nuen.

MSK; Zer da zailena partida bat arbitratzeko orduan?

APS; Hain kirol dinamikoa izanik, esango nuke erabakiak hartzeko azkartasuna izan daitekeela zailena.

MSK; Protesta asko egiten dizkizute? Publikoa, ordezkariak, jokalariak?

APS; Oraintxe bertan gazte mailan arbitratzen ari naiz eta ez dago protesta askorik. Izan daiteke, halaber, beste kategoria batzuetako entrenatzailea naizenez eta orain dela gutxi arte jokalari izanda, beste era batera enfokatzea. Okerrena da protestak errespetu falta bihurtzen direnean, normalean harmailetatik eta gehienek araudia ezagutzen ez duten pertsonengatik etortzen direnak; taldeak irabaztea eta denak balio duela pentsatzea dute helburu, kirolaren balioak ahaztuta. Denok huts egiten dugu, baina errazena errudunak bilatzea da gauzak nahi bezala ateratzen ez direnean, eta ez geure akatsak begiratzea. Gutxiengo bat da, federazioak eta arbitroen kolektiboa hori desagerrarazteko lanean ari gara.

MSK; Zer ematen dizu arbitrajeak bizitzan?

APS; Hockeyaz beste alde batetik gozatu ahal izatea nire jokalari garaian ohitua eta epelagoa!!!.. jajaja.

MSK; Ba al duzu epaile gisa izan duzun esperientziaz konta daitekeen anekdotarik?

APS; Zoritxarrez, nire lehen denboraldiko oso negatibo bat dut, gizonezkoen senior mailako partida batean, baina hobe ez badut kontatzen, vaina bai dut bitxikeri bat kontatzeko; partida batean boligrafoetan tintarik gabe geratu nintzen (beti bi daramatzat eta libretatxoan nire oharpenetarako erabiltzen ditut), arbitraje-mahaian beste hiru utzi zizkidaten, baina ez zegoen modurik haiek zerbitzatzeko, eta ez nuen pentsatu ere egin ahal izan zer geratzen zitzaien partidari. Beraz, geroztik beti berrikusten dut partidetara eramaten ditudan ordezko materialek funtziona dezatela, badaezpada ere…jajaja.